Weer terug van een levendig debat gisterenavond in Groningen. Georganiseerd door de JOVD en het CDJA en dat was te merken ook, want niet iedereen was even begaan met onze boodschap dat er grenzen zijn aan Europa :-). Ik kreeg ook verbaasde reacties op ons partijprogramma en dat we niet alleen voor dieren opkomen, maar een integraal pakket aan voorstellen hebben om onze samenleving te vergroenen. Zo zei een van de JOVD-ers: 'maar jullie zijn niet alleen een partij voor de dieren, maar eigenlijk ook voor duurzaamheid als ik het goed begrijp?' Ja, die sloeg de spijker precies op zijn kop. En terwijl de andere sprekers vooral bezig waren met de economische crisis, de bouw van gaspijpleidingen in de Oekraine, de voordelen van kernenergie en het Europese immigratiebeleid, vroeg ik keer op keer aandacht voor alle andere crisis in de wereld, het gebrek aan solidariteit met de armen en het risico dat we met zijn allen de natuurlijke rijkdommen van de aarde versneld aan het opsouperen zijn en er voor volgende generaties niets overblijft. Het meest tekenende voorbeeld is natuurlijk het falende visserijbeleid van de Europese Unie.
Afgelopen week kwam de Europese Commissie met een plan om te redden wat er te redden valt aan het Gemeenschappelijk Visserijbeleid. En dat gaf veel rumoer. Als ergens de illusie van de Europese droom uiteen is geknald, dan is het wel op het gebied van de visserij. Ondanks de duurzame uitgangspunten dat de lidstaten gezamenlijk voor een verantwoord beheer van de visbestanden zouden zorgen, is het visserijbeleid 25 jaar lang niets anders gebleken dan een ordinair potje touwtrekken. Alle visserijministers uit de lidstaten hebben maar n ding voor ogen: zo hoog mogelijke quota binnenslepen voor de sector in eigen land. Het gevolg laat zich raden: jaar na jaar zijn de vangstquota -tegen de adviezen van visserijbiologen in- vl te hoog vastgesteld. En nu is de vis op, de zeebodem omgeploegd tot levenloze moddervlaktes en dertig procent van de vissoorten zal definitief verdwijnen uit ons ecosysteem. En zelfs in de wetenschap houden de landen met de grootste visserijsectoren onverstoorbaar vast aan hun eigen hachje: ook onze eigen minister Verburg zegt dat Nederland gewoon kan blijven doorvissen.
De Europese samenwerking is niet ingericht op het verdedigen van gezamenlijke, algemene belangen als duurzaamheid. De Europese Unie functioneert eerst, vooral en vrijwel uitsluitend als een economische constructie waarbinnen iedere lidstaat maximaal voor zijn eigen (financile) belangen strijdt. Kwetsbare waarden als milieu, ecologie en dierenwelzijn worden daarbij structureel onder de voet gelopen. Hoog tijd dat daar verandering in komt! Jeroen den Blijker vatte het Europese falen op het gebied van de visserij prachtig samen in Trouw zaterdag. Zijn stuk had z uit ons partijprogramma kunnen komen ;-)
Ook sinds vorige week, de varkensgriep die steeds dichterbij komt. Hoewel de agrarische sector en de vleesindustrie krwampachtig proberen de naam te veranderen in de Mexicaanse griep, zie ik steeds duidelijker aanwijzingen dat de griep afkomstig is uit de Mexicaanse varkensfabrieken van een van de grootste Amerikaanse slachters, Smithfield. Hoewel deze natuurlijk zelf ontkent er iets mee te maken te hebben. En dat al in 1998 voorspeld is door Europese onderzoekers dat grote concentraties varkens in Europa een tijdbom zijn voor de uitbraak van een dodelijke epidemie. Vanavond hard aan het werk voor een opiniestuk hierover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten